Fogn - MIL 2: 3-2 (1-1). Å samanlikna Fogn A-lag sin kamp mot andrelaget frå Midtbygden med Davids kamp mot Goliat, blir kanskje litt drøyt. Men når MIL 2 sto med fire strake sigrar og 33-0 i målforskjell, og Fogn kom frå eit sviande bortetap med siffera 0-10 mot Madla 4, var det nok fleire som såg for seg andre scener, enn dei som utspelte seg på Fogn stadion, tysdag 3. mai!
Eit av måla Fogn hadde sett seg før kampstart, var å få ballen i nettet bak MIL-keeperen minst ein gong, slik at dei ikkje lenger skulle stå med 0 baklengs etter denne kampen. Og det tok ikkje meir enn 13 minutter før målet var eit faktum. Jakob Bø slo ein lang ball frå sin midtbaneposisjon, opp bak MIL-forsvaret. Der hadde sonen, Jørgen Bø, kome seg inn, og fekk avslutta både kjapt, hardt og utagbart nede til høgre for keeper, 1-0!
MIL 2, som hadde brukt tid på å trena på naturgras i det siste, for å vere førebudde til denne kampen, brukte nok litt lengre tid enn planlagt til å bli vane med underlaget. Men etter ca. ein halvtime fekk dei også lønn for strevet, då Eirik Horve fekk sett ballen i mål, etter litt klabb og babb i eit elles særs godt Fogn-forsvar, 1-1.
Stillinga sto seg til pause, og under pausepraten tok Sondre Sandanger Sørheim ordet, og sa omtrent dette:
”Dette MIL-laget har ambisjonar om å bli eit middels godt 5. divisjonslag. Dette er kanskje den einaste sjansen vi har til å slå dei, og no har vi eit godt utgangspunkt. La oss sørga for at dei alltid vil hugsa denne dagen som den gongen dei kom til Fogn og tapte ein fotballkamp!”
Om det var Sondres motivasjonsprat som gjorde susen er vanskeleg å seie, men Fogn kom i alle fall påskrudd ut til 2. omgang, og klarte å unngå at MIL 2 dikterte kampen, slik dei gjorde i store deler av 1. omgang. Eit kvarter ut i omgangen, gjekk Fogn opp i leiinga på nytt, også denne gongen etter at Jakob slo ein ball opp frå midtbanen, men no hoppa Jørgen over ballen, noko som sendte Håvard Østhus gjennom åleine med keeper. Ballen vart rulla inn i venstre hjørne for keeper, 2-1!
Kun minutter seinare utligna Alv Martin Ur for MIL 2, på eit noko heldig skot frå kanten av 16-meteren, 2-2.
Deretter bølga kampen fram og tilbake, dog utan dei store sjansane til nokon av laga. Eit entusiastisk heimepublikum heia fram dei mørkeblå, og etter 74 minutter skulle dei verkeleg få noko å juble for. Først vart Jørgen Bø riven ned på veg mot mål, noko som sikra heimelaget frispark i farlig posisjon, rundt 20-25 meter frå mål. Både Sondre og Jakob stilte seg opp ved ballen, slik at både keeper og mur måtte vere førebudd på at skotet kom med anten Sondres venstrebein eller Jakobs høgre. Sondre hoppa over ballen, Jakob skaut, og ballen fauk som eit prosjektil langs bakken, via venstre stolpe og i mål bak ein keeper som strekte seg så lang han var, 3-2!
MIL 2 sendte fram store deler av laget i jakta på ei utligning, noko som førte til sjansar begge veger dei siste minuttene. Men MIL 2 fekk aldri resultat for strevet, og byrja etterkvart å bli meir opptekne av banens forfatning, enn av eige spel. Enkelte av bortelagets spelerar hevda at Fogn hadde ein stor fordel, sidan dei trente på denne humpete banen. Det kan herved avkreftast, Fogn har ikkje trent på denne banen i det heile denne sesongen :)
Det vart vill jubel då dagens gode dommar, 75 år gamle Osvald Høiland, blåste av kampen, og Fogn sto igjen med 3 poeng mot eit MIL 2-lag, som no var gått så sure at fleire spelerar nekta å takke for kampen. Sympatisk. Dette hindra ikkje Fogn i å feira skikkeleg, og sjelden har nok keeper Trond Egil Sivertsen leia laget med meir innleving i sin sedvanlige “Gi meg ein F, gi meg ein O, osv” etter kampslutt!
Så skal det seiast at Stavanger kommune var på plass dagen etter kampen for å prøva å gjere banen både jamnare og mjukare. Det er nok ein liten del av dei fleste Fognspelerane som håper kommunen mislykkes med dette.
